Verlichting

Op 1 februari 2017 werd ik me ineens bewust van het feit dat ik me in een andere staat van gewaar zijn bevind.
Ik schrijf die dag het volgende:


"Ik heb nu heel sterk het gevoel dat ik het grootste deel van mijn leven niet aanwezig ben geweest in het moment. Ik roep zojuist uit: "waar ben ik al die tijd geweest", alsof ik ineens uit een droom ontwaak. Dit is toch wel een hele gave gewaarwording 😃"

"Ik ben er emotioneel onder voel tranen komen en elke stap voelt vertrouwd en toch onwerkelijk aan, overal waar ik kijk zie ik anders, alsof alles iets van een glans heeft gekregen. Het is ook het gevoel dat alles er toe doet, van mijn lichaam tot de mos op de bomen de bladeren op de grond. Het fysieke heeft iets erotisch. Mijn eigen lippen zijn gewoonweg geil. Dit is toch wel een heel aparte ervaring ."

Wat is zo'n staat van verlichting? Het is in ieder geval een ervaring waarbij je je gewaar wordt dat je de wereld anders ervaart dan voorheen. Het opvallende is dat je heel sterk een gevoel hebt aanwezig te zijn op een manier die werkelijker lijkt te zijn dan anders.Het is ook een ervaring dat je bemerkt dat je gewoonlijk de werkelijkheid (soms sterk) kleurt met je manier van waarnemen.

Ik kan het ook omschrijven dat het een ervaring is om vanuit een vieze stinkende kamer ineens in de schone berglucht te stappen. De invloed van het ego is gewoonweg veel minder of verdwenen. Ik schijf datzelfde moment:

"Het ego is alles wat onzuiver is aan onze waarneming in de wereld, Wat is zuiver waarnemen? dat is feitelijk alle waarnemen zonder denken."

"Ik voel dat het geen zin meer heeft om mijn ego aan de werkelijkheid op te leggen, dat voelt namelijk gekunsteld en gemaakt, niet natuurlijk. De natuur zal dat ook in zo'n geval zo snel mogelijk de balans herstellen, kortom je hebt karma gecreëerd."

Met het creëren van karma kom ik ook tot de ontdekking dat karma feitelijk disbalans is in de energieën van dat moment en die plaats. Doordat je karma veroorzaakt kun je daar uit concluderen dat de mens wel degelijk vrijheid van keuze heeft op elk moment dat hij of zij leeft.

Vanuit het bos loop ik de stad in en ik merk (nog steeds in de staat van verlichting) dat ik anders naar mensen kijk. Zo bemerk ik dat 'de mens' met rijdende auto's en werkzaamheden met machines op straat moedwillig grote verstoringen in de realiteit aanbrengt. 
Kijkend naar kinderen zie ik ineens (weer) dat ze helemaal opgaan in het moment. Kinderen genieten van elk moment en spelen is exploreren van alles wat ze tegen komen. Ik herinner me dat ik als kind ook zo was.
De vraag komt in me op: "waar is de mens eigenlijk gebleven?" het lijkt wel alsof we onszelf begraven hebben in de technologie en werk en daarbij ongevoelig zijn geworden. We zijn overstelpt met lawaai en onrust die we zelf creëren en we filteren dat allemaal weg met conditionering die we onszelf aandoen.

De maatschappij is (gezien vanuit de staat van verlichting) een enorme verkrachting van de werkelijkheid, een maskerade van onszelf om maar bezig te blijven met de waanzinnige 'gang van de dag'.
Wat een ervaring!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gedachten over bestaan en ervaren

'Ik' ben niet te bevatten

Meditaties over Advaita Vedanta